پیش بینی رضایت جنسی بر اساس تمایزیافتگی و ابرازگری هیجانی در زنان متأهل

مقدمه: رضایت جنسی، یکی از مهم‌ترین عواملی است که بر روابط زناشویی زوجین تاثیرمی گذارد. این پژوهش با هدف پیش بینی رضایت جنسی بر اساس تمایزیافتگی و ابرازگری هیجانی در زنان متأهل انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه شامل، کلیه زنان متأهل مراجعه کننده به خانه‌های سلامت منطقه سه شهر تهران در سال 1396 بود. حجم نمونه براساس فرمول هویت و کرامر، 210 نفر برآورد، با روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش علاوه بر برگه اطلاعات جمعیت شناختی شامل، سه پرسشنامه رضایت جنسی هادسون (1981)، ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (۱۹۹۰) و تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (1998) بود. داده‌ها از طریق آزمون آماری رگرسیون چند گانه با استفاده از نرم افزار 21 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد، رضایت جنسی بر اساس تمایزیافتگی و ابرازگری هیجانی در زنان متأهل قابل پیش بینی است. از بین مؤلفه‌های تمایزیافتگی، موقعیت من با رضایت جنسی همبستگی مثبت و معنادار دارد (05/0 < P). اما آمیختگی با دیگران و گسلش عاطفی با رضایت جنسی همبستگی منفی و معنادار دارند (01/0 < P). مؤلفه واکنش هیجانی با رضایت جنسی همبستگی معنادار ندارد. از بین ابعاد ابرازگری هیجانی، ابراز هیجان مثبت (05/0 < P) و صمیمت (01/0 < P) با رضایت جنسی همبستگی مثبت و معنادار دارد. حال آن که، مؤلفه ابراز هیجان منفی با رضایت جنسی همبستگی منفی و معنادار دارند (05/0 < P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که رضایت جنسی مقوله‌ای است چندبعدی و وابسته به عواملی چون تمایزیافتگی و ابرازگری هیجانی می‌باشد. پیشنهاد می‌گردد، مشاوران و متخصصان در حوزه رفتاری از طریق برنامه‌های آموزشی و برگزاری کارگاه‌هایی در زمینه افزایش تمایزیافتگی و تقویت مهارت‌های هیجانی به افزایش رضایت جنسی کمک نمایند.